Το τορνάκι μας.
Οι Σπείρες, η Ζωή και η εσωτερική Περιδίνηση.
Από όλα τα "εργαλεία" του bNw, το αγαπημένο μου, είναι το σμυριδόπανο.
Και του αξίζει το δικό του κείμενο.
Το τορνάκι είναι το δεύτερο πιο αγαπημένο μου. Μέχρι τώρα τουλάχιστον.
Αυτό εδώ, είναι το δικό του κείμενο.
Ο φίλος μου ο Δημήτρης, ο Καγκελάριος, μηχανουργός από κούνια, λέει πως η φρέζα είναι Το Εργαλείο. Έχει δίκιο, το καταλαβαίνω, αλλά προτιμώ το τορνάκι.
Η φρέζα είναι πιο πολύπλοκη στην κατανόηση και σαφώς πιο ευρεία σε δυνατότητες. Με φοβίζει, με κουράζει. Και μου τη σπάει που γεμίζει γρέζια το μισό μαγαζί.
Η μινιμαλιστική και αφαιρετική απλότητα των κατεργασιών του τόρνου, μου είναι πιο οικεία. Είναι πιο γρήγορος, πιο action! Στον τόρνο στήνεσαι και κόβεις… κόβεις… κόβεις… Στη φρέζα, στήνεσαι και στήνεσαι και στήνεσαι… και κόβεις και μετά στήνεσαι και στήνεσαι και στήνεσαι…
^
Και εκείνη η μαγνητική γοητεία που ασκούν τα κυλινδρικής μορφής αντικείμενα και οι σπείρες στους ανθρώπους. Το παρατήρησα τυχαία και έκτοτε πειραματίζομαι σε κάθε ευκαιρία: Βγάζω από την τσέπη μου ένα "κάτι" φτιαγμένο στον τόρνο και μέσα σε λίγα λεπτά κάποιος θα πει: "Ωπ! Τι είναι αυτό; Για να το δω", έστω κι αν δεν έχει ιδέα από εξαρτήματα κι εργαλεία.
Και το "κάτι" φεύγει και ταξιδεύει από χέρι σε χέρι, κι ένας - ένας, το κοιτούν, το ψηλαφίζουν, το παρατηρούν, μέχρι να τους το ζητήσει ο επόμενος. Και το δίνουν με έκδηλη μια ενόχληση αποχωρισμού, κι αυτό συνεχίζει τη βόλτα του.
Κάποιες φορές, σε μεγάλες παρέες, κάνει ώρες ολόκληρες το "κάτι" να ξαναφτάσει στο χέρι μου. Παράξενο!
Έχει άραγε να κάνει, αυτή η έλξη, με την ψευδώς σφαιρική - συμμετρική μορφή του πλανήτη - σπίτι μας, που από νηπιακή ηλικία μας εμφυτεύεται με όλες αυτές τις υδρογείους σφαίρες;
Έχουν μήπως οι κυλινδρικές μορφές, φαλλικές προεκτάσεις, φροϋδικού τύπου;
Μας θυμίζουν οι σπείρες τη ζωή μας, που όσο κι αν μοιάζει να αλλάζει κατευθύνσεις, μονίμως στα ίδια μέρη βρίσκεται, περιδινίζεται;
Σπειροειδής, είναι η μορφή των γαλαξιών και των ανεμοστροβίλων, των μορίων του DNA, σπειροειδής και η επιστροφή στο Κέντρο.
Οι μορφές του Σύμπαντος, της Φύσης, της Ζωής και του Θανάτου.
^^
Μα τι ακριβώς κάνει ένας τόρνος, ίσως αναρωτιέται κάποιος που δεν του έτυχε (γιατί για μεγάλη τύχη πρόκειται) να ασχοληθεί. Θαύματα θα πουν κάποιοι! Εξαρτήματα με άξονα συμμετρίας, είναι η πιο σύντομη και ακριβής περιγραφή, αν και της διαφεύγουν κάποιες ειδικές, έκκεντρες περιπτώσεις. Απλούστερα, όπως το έθεσε ο φίλος μου ο Θωμάς, παίρνεις κυλίνδρους και κάνεις μικρότερους κυλίνδρους.
Στην πραγματικότητα, ο τόρνος κάνει ότι μπορεί να σκεφτεί το μυαλό του χειριστή! Λίγα, ή πολλά. Αναλόγως.
^^^
Το πιο γνωστό κλισέ για τον τόρνο, είναι πως είναι το μοναδικό μηχάνημα που μπορεί να αναπαράγει τον εαυτό του. Αν δηλαδή έχεις έναν τόρνο, μπορείς να φτιάξεις έναν τόρνο! Αν έχεις ένα σφυρί, δεν φτιάχνεις σφυρί. Αν έχεις πριόνι, δεν φτιάχνεις πριόνι. Κάτι ανάλογο, εμφανίζεται στους ζωντανούς οργανισμούς. Αυτοί όμως αναπαράγονται από μόνοι τους, χωρίς τη συνδρομή κάποιου χειριστή!
Στα φυτά, αν έχεις μια ντομάτα, μπορείς να φτιάξεις μια ντοματιά.
Στα ζώα, αν έχεις δυο γατιά, μπορεί να γίνουν κι άλλα.
Στους ανθρώπους...
^^^^
Αν κάποια στιγμή πραγματοποιηθεί η πολυ-προφητευμένη Επανάσταση των Μηχανών, αρχιστράτηγοι των μηχανών θα είναι σίγουρα οι Τόρνοι. Μακρόστενοι, αργομίλητοι, σκουροπράσινοι και σοφοί, όπως τα Εντς (τα ανθρωπόμορφα δέντρα) στο Lord of the Rings…
^^^^|^
Μπλέκοντας με τους τόρνους, μολύνεσαι σίγουρα από το παρασιτικό μικρόβιο της Ακρίβειας. Να είναι ίσιο αυτό το "κάτι", να είναι κάθετο με το άλλο, να είναι τέλειο! Σύντομα ωστόσο συνειδητοποιείς, πως τίποτα δεν είναι ίσιο, ούτε κάθετο. Ούτε και χρειάζεται να είναι. Αρκεί να είναι όσο ίσιο πρέπει! Και τότε είναι τέλειο.
Και στη ζωή: Δεν είναι καλό. Δεν είναι κακό. Μοιάζει καλό, ή δείχνει κακό. Αναλόγως που στέκεσαι, εσύ, που το παρατηρείς.
Ή πιο σωστά, όπως μου επεσήμανε ο Αρίστος, που παρακολουθεί στενά τις επιστημονικές εξελίξεις: "αναλόγως που στέκεσαι και σε τι αποσκοπείς". Διότι ο παρατηρητής δεν μπορεί ποτέ να είναι αμέτοχος στην παρατήρηση του. Κι αυτή η επισήμανση, υψώνει την αβεβαιότητα της αντικειμενικότητας σε ένα γιγαντιαίο εκθέτη!
Και η ερώτηση: "είναι καλό ή κακό;" μπορεί να λάβει την απάντηση: "42!"
^^^^|^^
Πόσο αληθινό, σκληρό και άκαμπτο είναι το ρητό των μηχανουργών, "Δέκα μέτρα, μια κόψε".
Σαν μπούμερανγκ που χάθηκε πέρα, μακριά στον ορίζοντα, επιστρέφει ξαφνικά, όταν ελάχιστα το περιμένεις.
Πόσο μεγάλη σημασία έχει το sequence of operations, η αλληλουχία των κατεργασιών, ή πιο απλά το πλάνο, το σχέδιο. Πόσο χρόνο και κόπο και χρήμα, μπορεί να στοιχίσει ένα κακό μηχανουργικό πλάνο!
Και πόσο χρόνο, κόπο και συναισθηματικό χρήμα, μπορεί να στοιχίσει ένα βιαστικό και αψήφιστο πλάνο ζωής. Ένα επιβεβλημένο πλάνο στιγμής. Τρομακτικό.
Συνεπάγεται όμως αυτό, πως δεν μπορείς, δεν συμφέρει και δεν πρέπει να είσαι αυθόρμητος; Να μην επιζητάς να είσαι ελεύθερος; Δεν δικαιούσαι να είσαι ενστικτώδης; Μα ακριβώς το αντίθετο. Όλα αυτά τα επαναστατικά, τα ζωώδη, τα θεμελιώδη, αποποινικοποιούνται, επιτέλους νομιμοποιούνται, χάρις στον τόρνο. Αναπάντεχα.
Αρκεί η επιλογή τους να είναι συνειδητή, υποσυνείδητη, ή ασυνείδητη!
Να μην είναι δηλαδή, "όχι επιλογή".
Πήδηξε δόντι, κάποιο γρανάζι του μυαλού μου;
Ή μόλις και τυχαία, ξεσκεπάστηκε μια γιγάντια αλήθεια, που είχε πέσει θύμα αντίστροφου στρουθοκαμηλισμού;
Δεν έχω ιδέα. Έχω όμως έναν αλαφρύ πονοκέφαλο.
^^^^|^^^
Σπουδαίος Μηχανουργός είναι εκείνος, που μπορεί να βλέπει κάθε φορά τη βέλτιστη διαδικασία παραγωγής ενός project. Σπουδαίος Άνθρωπος είναι εκείνος, που μπορεί να δει σε κάθε στιγμή, τη βέλτιστη στιγμή της ζωής του…
^^^^|^^^^
Και τελικά, ή αρχικά, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς το εξής:
Αφού κάθε τόρνος έχει "χτισμένη" μέσα του μια δεδομένη ακρίβεια, και τα εξαρτήματα που καθορίζουν την ακρίβεια ενός τόρνου, είναι κατασκευασμένα από έναν άλλο τόρνο, δεδομένης πάλι ακρίβειας, πως είναι δυνατόν να κατασκευάζονται μηχανές ολοένα μεγαλύτερης ακρίβειας;
Μα ακριβώς! Δεν είναι μόνο οι μηχανές. Είναι και οι χειριστές, οι τεχνικές.
Δεν είναι μόνο τα γονίδια. Είναι και οι συνθήκες, τα βιώματα.
Είναι η αγάπη, τελικά. Απίστευτο!
^^^^|^^^^|^
Words: ΚΣ
Pics: ο Επιλοχίας (Ν.Κ.)www.boardsNwheels.gr > Άρθρα > Αδιάφορα > Το τορνάκι μας