Ο ιός της εξειδίκευσης...

...προκαλεί μια σοβαρή ασθένεια, με κυριότερα συμπτώματα την μειωμένη απόλαυση και τον αυξημένο καταναλωτισμό. Ήρθε παρέα με το τελευταίο στάδιο της βιομηχανικής επανάστασης και η ανάπτυξη του ευνοείται σε εύπορα μέρη. Χτυπά όλες τις οικογένειες καταναλωτικών αγαθών με σαφή προτίμηση στα πιο πολύπλοκα. Το ποδήλατο, όντας σχετικά απλό και οικονομικό, νόσησε μόλις τα τελευταία χρόνια. Και φυσικά έπαψε να είναι και απλό και οικονομικό...

Οι εταιρίες δημιουργούν, τα έντυπα καλλιεργούν και οι τοπικές αγορές συντηρούν την ασθένεια, η οποία βρίσκει ιδιαίτερα εύφορο έδαφος στον δυτικό κόσμο. Το κυνήγι για τις καλύτερες επιδόσεις σε αθλητικό επίπεδο, η επιθυμία για υψηλότερο κοινωνικό status, και η ανάγκη να ανήκουμε σε μια ομάδα συνθέτουν τις ευνοϊκότερες συνθήκες για να περάσουμε την αρρώστια βαριά.

Τα τελευταία χρόνια, που η αγορά του ποδηλάτου εκτοξεύτηκε και στη χώρα μας, ο ασθενής "βάρυνε". Πριν σαράντα χρόνια μιλούσαμε απλά για ποδήλατο. Πριν δέκα χρόνια μιλούσαμε σε γενικές γραμμές για mountain bike, bmx και "κούρσες". Και ήρθε η τελευταία πενταετία που έφερε την αλλαγή στο ευρύτερο κοινό.

Πλέον όσοι μιλούν για ποδήλατο αναφέρονται σε bmx, race, freestyle, dirt jump, slope style, downhill, freeride, enduro, trail, cross country, full suspension, hard tail, trekking, city, hybrid, cruiser, fitness, track, single speed, fixed gear, traditional road, endurance road, cyclocross και σίγουρα ξεχνάω κάποια. Πολλές από τις παραπάνω κατηγορίες δημιουργήθηκαν για τις ανάγκες πρωταθλητών, άλλες πάλι μέσα από το πρίσμα του marketing. Σίγουρα στα κατάλληλα χέρια και πόδια, κάθε διαφορετικό ποδήλατο θα κάνει τη διαφορά στην απόδοση.

Τι γίνεται όμως με τους απλούς ποδηλάτες, που θέλουν να κάνουν μια βόλτα με το ποδήλατο στην πόλη, ή και στο βουνό; Να μετακινηθούν εύκολα και οικολογικά, αλλά να κάνουν και μια εκδρομή, στο χώμα, ή την άσφαλτο; Ίσως να συμμετάσχουν και σε έναν αγώνα, αν αντέχουν τα πόδια τους. O "ειδικός" μπορεί να απαντούσε ότι από τεχνική σκοπιά, ένα ποδήλατο trekking κάνει για τα περισσότερα από αυτά. Άρα λοιπόν και οι περισσότεροι από εμάς θα έπρεπε να βολτάρουμε με trekking, ή να έχουμε καμιά δεκαριά ποδήλατα. Κι αν δεν ταιριάζουν στο γούστο μας τα trekking, ή δεν φτάνει το budget για δέκα ποδήλατα; Τότε κόβουμε τις βόλτες που μας αρέσουν. Μέχρι που στα τελευταία στάδια, ο "ασθενής" αισθάνεται άσχημα που βγήκε με τους κουρσάδες, ενώ έχει cyclocross, δεν πάει στο βουνό αν δεν έχει downhill και αναρτήσεις, και δεν μετακινείται ποτέ με το ποδήλατο, αν δεν έχει ασφάλτινα ελαστικά και ό,τι άλλο προστάζει η μόδα.

(Artist: Anastasia)

Κόντρα σε αυτή τη ποδηλατική ασθένεια, που κατατρώει και περιορίζει την ποδηλατική μας ελευθερία, έχουμε να προτείνουμε ένα θεμελιώδες και φυσικό αντιβιοτικό: την απόλαυση της αυτόνομης μετακίνησης, την ψυχική ανάταση και τη σωματική ευεξία, που μας προσφέρει μια ποδηλατάδα. Σε όποιο τερέν βρεθεί μπροστά μας το σημαντικό είναι να κάνουμε ποδήλατο όπως μας αρέσει. Μακριά από τεχνητούς περιορισμούς και μόδες. Απλά, ας είμαστε ποδηλάτες.

Words: Άρης Παπαπαναγής
Pics: boardsNwheels

www.boardsNwheels.gr > Άρθρα > Ποδήλατο > Ο ιός της εξειδίκευσης