Οι Παραλίες τα Σκουπίδια και το Windsurf.

ή αλλιώς...

Η "αισθητική" ως "όχημα" ατομικής προόδου.

Αφορμή για αυτό το μικρούλι άρθρο, ήταν ένα τόπικ με τίτλο "Περιβάλλον Θάλασσα και Windsurfing", που δημοσιεύτηκε στο forum www.windsurfing.gr. Μπορείτε να το βρείτε εδώ (αν δεν έχει πάψει).

Θεωρώ το εν λόγω τόπικ ιδιαίτερα σημαντικό, ωστόσο δεν έχω κάτι να συνεισφέρω σε επίπεδο videos, ή δημοσιευμένων σχετικών άρθρων.

Μπορώ μόνο να καταθέσω την προσωπική μου άποψη πάνω στο θέμα. Όχι βέβαια προτείνοντάς την ως βέλτιστη επιλογή, απλά επισημαίνοντας την ύπαρξη της, ως μιας ακόμη επιλογής.

Σχημάτισα την άποψη αυτή ψάχνοντας ένα εργαλείο, για να διαχωρίζω γρήγορα, ή και βιαστικά τους ανθρώπους. Σε εκείνους με τους οποίους είναι πιθανό και εκείνους με τους οποίους είναι μάλλον απίθανο, να "ταιριάξω".
Δοκίμασα πειραματικά (στο μυαλό μου), διάφορα τέτοια εργαλεία σε ανθρώπους που ήδη γνώριζα, για να δω αν εφαρμόζοντάς τα θα έπαιρνα τα αποτελέσματα που ήδη γνώριζα. Έκανα δηλαδή μια απλή επαλήθευση.

Το εργαλείο που μου έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα, ήταν η "αισθητική". Με την γενική, την ευρεία έννοια της. Έτσι "κρίνω" βιαστικά τους ανθρώπους και προσωπικά με διευκολύνει στις καθημερινές μου κοινωνικές επαφές. Κι όταν λέω αισθητική, εννοώ στο κάθε τι. Στο ντύσιμο μας, στην γλώσσα του σώματος μας, στην αντιμετώπιση κάποιου "αδύναμου", στην συμπεριφορά όταν "κανείς" δεν μας βλέπει…

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με το εν λόγω τόπικ; Μεγάλη!
Ο λόγος για τον οποίο δεν πετάω σκουπίδια στην θάλασσα, είναι διότι η αισθητική μου δεν το επιτρέπει και όχι γιατί πραγματικά "καίγομαι" για το περιβάλλον. Αυτό ακούγεται παράξενο αλλά δεν είναι. Είναι ειλικρινές.
Αν ενδιαφερόμουν πραγματικά, έμπρακτα και σε βάθος για το περιβάλλον, δεν θα χρησιμοποιούσα αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις μου, δεν θα κατανάλωνα εισαγόμενα προϊόντα που έχουν ταξιδέψει τον μισό πλανήτη μέχρι το ψυγείο μου, δεν θα έκανα windsurf τελικά! Διότι όλα αυτά επιβαρύνουν τρομακτικά το περιβάλλον.
Πολύ περισσότερο πάντως από ένα χάρτινο σκουπίδι στην ακροθαλασσιά! Η αλήθεια είναι πως δεν πετάω τα σκουπίδια μου όπου να 'ναι, γιατί δεν μου αρέσει να εκπέμπω αυτή την εικόνα. Αντίστοιχα, η εικόνα ενός αυτοκινήτου που ταξιδεύει καίγοντας λίτρα βενζίνης, φορτωμένου με hi tech εξοπλισμό windsurf, βασισμένο πλήρως σε σύνθετα υλικά, δεν με ενοχλεί. Μάλλον μου αρέσει...

Δεν μου αρέσει καθόλου, όταν άλλοι πετώντας τα σκουπίδια τους όπου να 'ναι, ενοχλούν την αισθητική μου. Κι αν πολύ θα ήθελα να πιάσω το σκουπίδι και να τους το περάσω κολάρο, η αισθητική μου είναι και πάλι αυτή που με φρενάρει. Με φρενάρει γιατί δεν μου αρέσει, ούτε η εικόνα ενός τύπου εμφανώς δυνατότερου σωματικά που επιβάλει την άποψη του διά της βίας, ούτε βέβαια και η εικόνα ενός τύπου που πάει να βάλει κάποιον στη "θέση" του και τελικά τις τρώει, είτε λεκτικά, είτε κυριολεκτικά…

Τι επιλέγω τελικά να πράξω; Δεν πετάω τα σκουπίδια μου όπου να 'ναι. Φροντίζω να "υπηρετώ" την αισθητική που με εκφράζει. Καμιά φορά, όταν είμαι σε τέτοια διάθεση, παίρνω μια μεγάλη μαύρη σακούλα και κάνω ένα "σκούπισμα" στην παραλία. Γιατί μου αρέσει να την βλέπω πιο καθαρή.

Κι όταν δω κάποιον να σβήνει το τσιγάρο του στην άμμο, και είμαι στην σπάνια διάθεση που απαιτείται, το μαζεύω ευγενικά και το πετάω, χωρίς να τον προσβάλω. Ελπίζοντας στο απίθανο: Να επιλέξει αυτός από μόνος του, πως δεν του αρέσει πλέον να σβήνει το τσιγάρο του στην άμμο, γιατί δεν ταιριάζει με την δική του αισθητική.
Κι αν αυτό συμβεί, θα έχει προεκτάσεις και στις άλλες πτυχές της ζωής του. Και της δικής μου. Και της δικής σου.
Και θα πράττει πιο "όμορφα" επειδή αυτός το θέλει.
Και θα "βελτιώνει" μόνος του τον εαυτό του, χωρίς να χρειάζεται κάποιος άλλος να του την πει…

Words: Κώστας Σταματάκος
Pics: the World Wide Web

www.boardsNwheels.gr > Άρθρα > Αδιάφορα > Η "αισθητική" ως όχημα ατομική προόδου