www.boardsNwheels.gr - Τριμαριστήρια

Τα "10+1 Τριμαριστήρια" - The Whole Story.

Τι είναι τελικά αυτό το Τριμαριστήρι του boardsNwheels; Είναι απαραίτητο; Είναι χρήσιμο; Γιατί το φτιάχνουν; Συμβολίζει κάτι; Και τελικά, γιατί ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του; Ας πιάσουμε τη σύντομη ιστορία του, από την αρχή.

Μπόλικοι από εσάς, έχετε φάει στη μούρη τα Τριμαριστήρια σε κάποιον από τους "βομβαρδισμούς" μας στο Facebook. Μερικοί, πήρατε ένα για να συμπληρώσει το σερφοκούτι στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Ή, για να επιβάλει την τάξη, στα έντρομα πλέον, κρυστάλλινα στολίδια της, που μέχρι χτες αλώνιζαν ανενόχλητα στο τραπεζάκι του σαλονιού. Άλλοι, αποκτήσατε ένα για να το χαρίσετε σε κάποιο φίλο· ε, και με την ευκαιρία πήρατε και για εσάς ένα ακόμη...

(φωτό από κάτω: To πρωτότυπο.)

Η Σύντομη Ιστορία.
Η ιδέα γεννήθηκε, όπως πάντοτε, από την ανάγκη. Την ανάγκη να προφυλάξουμε τα χέρια και κατ' επέκτασιν το σώμα μας από το σχοινί του downhaul. Την ανάγκη να μπορούμε άκοπα να ασκούμε την απαιτούμενη τάση στο άλμπουρο και να αρματώνουμε σωστά ένα πανί του windsurf. Το εργαλειάκι αυτό, ονομάστηκε easy trim, ή easy rig και βέβαια η ιδέα, δεν ήταν δική μας. Πρόλαβαν άλλοι. Έτσι, κυκλοφόρησαν διάφορες εκδοχές του. Χυτοσιδηρά, πλαστικά, αλουμινένια, με δαγκανάρι (φρένο) ή με δυο τρύπες για να ασφαλίζει το σχοινί.

Πριν κάνα μήνα λοιπόν, ο φίλος μας ο Άγης, έφερε μια αλουμινένια μάτσα να την κοντύνουμε καμιά εικοσαριά πόντους, για να χωρέσει το μικρό του πανί. Η μάτσα κόπηκε και περίσσεψαν δυο ωραία κομμάτια αλουμίνιο, επενδεδυμένα με grip. Δεν μας αρέσει να πετάμε πράγματα κι έτσι τα μετατρέψαμε σε δυο απλά, αλλά λειτουργικά easy trim. Το ένα, δόθηκε στον ιδιοκτήτη της μάτσας· το άλλο χαρίστηκε στον πρώτο που tο είδε στο fb page και το ήθελε.

(φωτό: Από την κομμένη μάτσα του Άγη.)

Κι εκεί ακριβώς, γεννήθηκε η όρεξη να φτιάξουμε μια δική μας εκδοχή αυτού του εργαλείου. Βιαστικά είναι η αλήθεια, "περιμένοντας την epoxy να στεγνώσει" κάναμε ένα πρόχειρο σχέδιο, σκάψαμε στο σωρό με τα ρετάλια, το χέρι μας σκάλωσε σε ένα όμορφο, βαρύ κομμάτι, Φ25mm ανοξείδωτο ατσάλι. Προσαρμόσαμε το σχέδιο στα 25mm και ξεκινήσαμε να παίρνουμε πρόσωπα και διαμέτρους, να ανοίγουμε πόντες και τρύπες, να κόβουμε σπειρώματα, να σπάζουμε γωνιές, να κόβουμε καρέ, να προσθέτουμε νέα στοιχεία, να αφαιρούμε παλιά.

Αργά εκείνο το παγωμένο βράδυ, το εργαστήριο είχε γεμίσει από τη μυρωδιά του καμμένου λαδιού κοπής και το πρώτο Τριμαριστήρι ήταν στο χέρι μας. Ζεστό ακόμη, λείο και στιλπνό. Με αυτή την ιδιαίτερη, ικανοποιητική αίσθηση στο χέρι, εκείνων των ατσαλιών που καθώς έχουν "μπολιαστεί" με χρώμιο, ούτε από την αδηφάγα μανία της θάλασσας τρομάζουν. Όπως συνηθίζουμε, τραβήξαμε μια φωτό και την αμολήσαμε στο fb, έτσι για να μοιραστούμε τη χαρά της δημιουργίας. Η ανταπόκριση ήταν απρόσμενη. Δεκάδες σχόλια με ερωτήσεις και εκδηλώσεις ενδιαφέροντος, ήταν κάτι που όσο δεν περιμέναμε, άλλο τόσο μας χαροποίησε. Με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασίσαμε να φτιάξουμε άλλα δέκα συν ένα (δηλαδή έντεκα), αριθμημένα κομμάτια και να τα θέσουμε προς πώληση.

(φωτό: Μερικά κομμάτια από την πρώτη, αριθμημένη σειρά των "10+1".)

Καθόμασταν με τον Άρη τα μεσημέρια γύρω από τη σόμπα και ψάχναμε να βρούμε, τι να προσθέσουμε, τι να αλλάξουμε και πως να προσαρμόσουμε το "Sequence of Operations", προκειμένου η διαδικασία και το αποτέλεσμα να βελτιστοποιηθούν.

Τα 10+1 Τριμαριστήρια, θα ήταν ελαφρώς διαφορετικά μεταξύ τους και πολύ διαφορετικά από το πρωτότυπο. Αφεθήκαμε ελεύθεροι, περιπλέοντας τα αδρά όρια της αρχικής ιδέας να πειραματιστούμε πάνω σε αυτά τα κομμάτια ατσαλιού. Διακρίναμε, ιδίοις όμμασι, τις ιδιαίτερες αναλογίες που έκαναν το Τριμαριστήρι πιο απολαυστικό στο μάτι.

(φωτό: Ποιο σανιδο-εργαστήριο στον πλανήτη Γη δουλεύει τόρνο;)

Μετά από λίγες μέρες, και αφού είχαν στεγνώσει κάνα-δυο κιλά epoxy, τα 10+1 Τριμαριστήρια ήταν έτοιμα και με κάποια extra features σε σχέση με το πρωτότυπο. Αποσπώντας τις τελευταίες στάλες ρακί από τον δεκάκιλο ασκό που μας έστειλαν φίλοι από την Κρήτη (τον είχαμε μήνες - μην παρεξηγηθούμε) αποφασίσαμε να χαράξουμε πάνω τους με laser, τον αύξοντα αριθμό τους και ένα "boardsNwheels".

Ακολούθησε σχετική δημοσίευση στο page του bNw και μέσα σε λίγες ώρες τα "10+1 Τριμαριστήρια" είχαν πουληθεί, σε ανθρώπους από όλη την Ελλάδα. Όταν άγνωστοι άνθρωποι, έρχονται να τεκμηριώσουν μια αβέβαιη προσωπική εκτίμηση, η ικανοποίηση είναι σπουδαία. Κι όταν ο Χρήστος, που είχε μόλις αγοράσει δύο, δεν το άφηνε από το χέρι του για να του δείξω πως και τι κάνει, βεβαιωθήκαμε πως το Τριμαριστήρι μας, είναι όμορφο.

Πριν καλά-καλά φύγουν από το εργαστήριο τα "10+1", είχαμε παραγγείλει άλλα δύο μέτρα ανοξείδωτο άξονα Φ25mm και ήδη συζητάγαμε με τον Άρη τα νέα features. Όταν ξαφνικά πετάχτηκε το εύλογο ερώτημα:

"Λες να ξενερώσουν αυτοί που πήραν τα πρώτα έντεκα, αριθμημένα κομμάτια; Λες να τους πειράξει που θα βγουν κι άλλα και που θα είναι λίγο καλύτερα από τα δικά τους;"
"Ίσως, αλλά δεν θα έπρεπε. Χαρούμενοι και Περήφανοι πρέπει να είναι αυτοί οι "Εννέα" που απέκτησαν τα πρώτα έντεκα. Χαρούμενοι και Περήφανοι, γιατί έδωσαν ώθηση σε ένα χαζό αλλά σημαντικό project: Τα 10+1 Τριμαριστήρια, που όσα κι αν γίνουν τελικά, θα είναι πάντα, 10+1."

Είναι απαραίτητο;
Η απάντηση είναι προφανής και απλή: Όχι. Δεν είναι καθόλου απαραίτητο. Όλοι μας έχουμε τριμάρει χωρίς easy trim, χρησιμοποιώντας ένα κατσαβίδι, το δεύτερο extension, ένα κομμάτι ξύλο, μια πέτρα, το γάντζο μας, ακόμη και με γυμνά χέρια αν πρόκειται για ένα μικρό wave-όπανο με ελαφρύ downhaul. Όχι, το Τριμαριστήρι δεν είναι διόλου απαραίτητο.

(φωτό: Μερικές χειρόβιδες.)

Είναι χρήσιμο;
Και εδώ η απάντηση είναι απλή: Ναι, μπορεί να φανεί χρήσιμο. Για ένα εύκολο και ακριβές downhaul. Σαν ένα γερό πολύ-κατσαβίδι. Σαν ανοιχτήρι μπύρας. Σαν "κομπολόι". Σαν ελαφρύ σφυρί. Και σίγουρα θα συναντήσει κι άλλες χρήσεις, ανάλογα την εφευρετικότητα του ιδιοκτήτη του.

Γιατί το κατασκευάζουν αυτοί οι τύποι;
Το κατασκευάζουμε γιατί μας αρέσει να φτιάχνουμε πράγματα· αλλά κυρίως γιατί απολαμβάνουμε τη διαδικασία της βελτίωσης, της προσαρμογής και της τελειοποίησης, όσο μάταια κι αν είναι όλα τούτα... Γιατί έχει πλάκα και προσφέρει ικανοποίηση, να κρατάς στο χέρι σου κάτι που κάνει τη δουλειά του μια χαρά και με λίγη σκέψη, φαντασία και προσπάθεια, να το κάνεις λιγουλάκι καλύτερο.


Το αρχικό πρωτότυπο. Πήρε τον αριθμό "00" και για την ώρα παραμένει στο "αρχείο" του εργαστηρίου...	Ίσως το πιο βαρετό κομμάτι της παραγωγής! Δώδεκα κοψίματα σε ανοξείδωτο Φ25 με το σιδηροπρίονο...	Ένα σημαντικό μέρος των κατεργασιών γίνεται στον τόρνο. Οι υπόλοιπες στη φρεζα, το δράπανο και τη μέγγενη.
Είναι σχεδόν ανεξήγητη η γοητεία που ασκεί ένα τόσο απλό εξάρτημα, στις ανθρώπινες αισθήσεις.	Χειρόβιδες, φτιαγμένες και αυτές στο χέρι. Η ροζέτα από αλουμίνιο 7075 ή ορείχαλκο. Το σπείρωμα ανοξείδωτο.	Υλικά κορυφαίας ποιότητας, συνθέτουν ένα σύνολο με αντοχή και αξιοπιστία "για μια ζωή".
Κλικ στις μικρές εικόνες για να εμφανιστούν επάνω μεγάλες.

Συμβολίζει κάτι;
Φυσικά! Συμβολίζει την Αγάπη, τη Μανία, το Θαυμασμό, τη Ζήλια και το Φόβο.
Αγάπη για το διαολεμένο το windsurf. Ένα άθλημα, πέρα από τη γυμναστική. Ένα χόμπι, πέρα από το άθλημα. Μία φάση, πέρα από το χόμπι. Ένα τρόπο ζωής, πέρα από τη φάση.
Μανία, να κάνουμε το κακό μέτριο, το μέτριο καλό και το καλό καμιά φορά χειρότερο, κυνηγώντας το καλύτερο.
Θαυμασμό για τα έξυπνα σχεδιασμένα, προσεκτικά και με έμφαση στη λεπτομέρεια κατασκευασμένα αντικείμενα.
Ζήλια εποικοδομητική, για την περηφάνια που εκπέμπουν τα προϊόντα κάποιων λίγων, πιστών στο όραμα της υπεροχής και της συνεχούς προόδου, κατασκευαστών.
Φόβο, πως ο κόσμος μας θα κατακλυστεί από φτηνά (με "τ", όχι με "θ") προϊόντα, "μίας χρήσης" αντί για "μιας ζωής" με στόχο το εφήμερο κέρδος και υπομόχλιο, δυστυχώς, την ίδια τη φύση μας…

Αυτές οι σκέψεις, μας ωθούν να ασχολούμαστε μαζί του.
Για αυτούς τους λόγους θα φτιάχνουμε "10+1 Τριμαριστήρια", ξανά και ξανά για όσο καιρό θα μας και σας φαίνεται ενδιαφέρον...

(φωτό: Ένα πρόχειρο σκαρίφημα με τα κύρια features. Κάνοντας κλικ, ανοίγει μεγάλο.)

Τεχνικές λεπτομέρειες και χαρακτηριστικά:
^ Το κυρίως σώμα είναι κατασκευασμένο από ανοξείδωτο ατσάλι 304.
^ Το μήκος της πρώτης σειράς ήταν 15cm. Για λόγους εμφάνισης, η δεύτερη σειρά μάκρυνε λίγο στα 19cm.
^ Το βάρος της πρώτης σειράς ήταν περίπου 490gr, ενώ της δεύτερης 600gr.
^ Οι δύο κεντρικές τρύπες για την ασφάλιση του σχοινιού έχουν διάμετρο 7.8mm ώστε να περνάει άνετα το σχοινί του downhaul (3.8-4.2mm) ακόμη κι αν η άκρη του είναι "ξεμαλλιασμένη".
^ Ο αντάπτορας για μύτες κατσαβιδιού δέχεται standard μύτες 1/4" και είναι χρωμίου - βαναδίου.
Στερεώνεται στο κυρίως σώμα με μια "κρυφή", ακέφαλη, ανοξείδωτη βίδα σε καρέ 1/2". Στη θέση του μπορεί να μπει προσωρινά οποιοδήποτε καρυδάκι 1/2".
^ Το μανελάκι "Ταυ" στο πίσω μέρος, έχει μήκος 10cm και προσφέρει επιπλέον μοχλισμό σε δύσκολα ξεβιδώματα. Ασφαλίζεται στη θέση του με τη χειρόβιδα - τάπα του πίσω μέρους.
^ Η χειρόβιδα - τάπα, είναι κατασκευασμένη από αλουμίνιο 7075, ενώ το σπείρωμα της είναι από ανοξείδωτο ατσάλι.
^ Ανοίγοντας, η χειρόβιδα, αποκαλύπτει χώρο για μια extra μύτη κατσαβιδιού.
^ Σαν βασικές μύτες προτείνονται, ανάλογα βέβαια με τις ανάγκες καθενός:
Phillips #3 για τις βίδες στις δέστρες και τη βαλβίδα σε σκάφη Cobra, καθώς και fins για Power, Tuttle, Deep Tuttle, Mini Tuttle και κάποια Slot box.
Ένα κατσαβίδι εγκοπής για US box.
Ένα άλεν 4mm για σκάφη της Flikka.
Ένα άλεν 5mm, για όσους έχουν αλλάξει τις κλασσικές σταυρόβιδες των 6mm με αντίστοιχες άλεν.

Words: Κώστας Σταματάκος
Pix: Αρχείο bNw.